Roos had net een familielid verloren en logeerde een paar dagen bij haar neef en zijn gezin. Daar had Roos een nare seksuele ervaring met haar neef. Ze nam al vrij snel een vriendin in vertrouwen en zocht contact met Slachtofferhulp Nederland.
“Het was zondagmorgen en ik had net gedoucht. Ik liep met een handdoek om me heen naar de logeerkamer. Voordat ik het wist stond mijn neef in de kamer. De kinderen speelden beneden, zijn vrouw was niet thuis, alsof hij het gepland had. Hij pakte me vast, duwde me op bed en trok mijn handdoek van mijn lijf. Hij betastte mijn vagina met zijn mond. Ik wist niet wat me overkwam. Ik was verstijfd. Hij zoende me, ging met zijn tong langs m’n nek, hals, borsten. Hij is 2 meter, ik 1.45. Ik kon geen kant op. Net toen hij zijn broek omlaag had en zijn penis tegen mijn vagina deed, kwam zijn vierjarige dochtertje binnen. Zij had geen idee wat er aan de hand was. Mijn neef schrok en stopte direct. Ik voelde me zó gênant. Ik ben een volwassen vrouw en laat dit gebeuren?”
“Voordat ik het wist stond mijn neef in de kamer. De kinderen speelden beneden, zijn vrouw was niet thuis, alsof hij het gepland had.”
“Ik bleef als verdoofd achter op het bed. Ik wilde douchen, maar ik was bang dat hij opnieuw naar boven zou komen, dus ik kleedde me aan. De rest van de dag leefde ik op de automatische piloot. Ik at ’s avonds beneden mee met het gezin. Ik hield me rustig in het belang van de kinderen. Die nacht lag ik uren wakker. Er ging van alles door mijn hoofd. Waarom gilde ik niet toen hij mij op het bed duwde? Waarom deed mijn neef dit? Had ik het kunnen voorkomen? Wat gebeurt er als ik het tegen zijn vrouw vertel? Zou ze me geloven?”
Het hulpproces van Roos
“De volgende dag barstte ik tegen mijn neef uit. Ik huilde, schreeuwde en riep dat ik aangifte ging doen. Ik wilde tot hem door laten dringen wat hij had gedaan. Hij bekende, zei sorry en smeekte niet naar de politie te gaan. Ik deed toch aangifte en vertelde zijn vrouw wat hij mij had aangedaan. Mijn neef ontkende alles tegen zijn vrouw en de agenten. De zaak is uiteindelijk niet vervolgd wegens onvoldoende bewijs.
Ik heb al vrij snel een vriendin in vertrouwen genomen. Het was fijn om mijn verhaal te delen en te overleggen wat ik het beste kon doen. Ik wilde graag langs de huisarts. Mijn polsen waren bont en blauw van zijn sterke handgreep en ik was bang voor een soa. Bij de huisarts ratelde ik aan één stuk door. Ik had bij hem geen angst, want ik wist dat mijn huisarts geheimhoudingsplicht had. Mijn familie vertelde ik niets. Ik schaamde me en was bang voor hun reacties. In plaats daarvan zocht ik contact met Slachtofferhulp Nederland. Dat deed ik een aantal keren, soms met een langere periode ertussen. Het was prettig te merken dat ze mijn verhaal keer op keer kenden, wie ik ook sprak. Dat maakte het makkelijk te bellen als ik dat nodig had.
Ik heb mijn problemen lang zelf op willen lossen. Ik zat even zonder werk, maar ik dacht dat het wel weer beter met me zou gaan als ik weer aan de slag was en mijn zelfstandigheid terug had. Maar het ging niet beter. Ik at niet, ik viel veel af en sliep slecht. Ik raakte zelfs mijn huis kwijt. In die tijd kwam ik veel bij mijn tante over de vloer. Het viel haar op hoe agressief ik was en hoe anders ik reageerde op bepaalde grappen en op mannen. Zij heeft mij laten inzien dat ik het niet alleen kon. Vanaf dat moment, dus pas drie jaar later, ben ik in therapie gegaan. Dat had ik veel eerder moeten doen, dan waren die jaren niet weggegooid.
De therapieën helpen me. Ik ben strijdbaarder geworden, loop zonder angst over straat en durf erover te praten. Op sommige momenten voel ik me nog steeds machteloos. Ook vermijd ik zoveel mogelijk contact met mannen. Ik ben bang voor intimiteit. Het gaat gelukkig stapje voor stapje beter met mij. Ik heb me ingeschreven als zzp’er om evenementen en feestjes te organiseren en hoop dat ik uiteindelijk weer een eigen plek vind om mijn leven te leven, zoals ik dat wil.”
Disclaimer: Dit verhaal is waargebeurd. Om privacyredenen zijn de namen en foto’s niet van de werkelijke persoon.
Tips van een psycholoog, arts of de politie
Lees meer tips van professionals over wat jou kan helpen.
Meer informatie over schuld- en schaamtegevoelens en freeze
Weet jij net als Roos niet waarom je bevroor tijdens de nare seksuele ervaring? En heb je last van schuld- en schaamtegevoelens? Lees meer over de onderwerpen freeze en schuld- en schaamtegevoelens.
