Nathalie ging met haar ouders mee naar vrienden. Daar werd ze meerdere malen misbruikt door hun zoon. Nathalie verdrong alles en deed alsof er niets was gebeurd, tot het haar mentor op school begon op te vallen. Haar mentor adviseerde haar met een psycholoog te gaan praten.
Nathalie was tien jaar toen ze voor het eerst werd betast door de zoon van de beste vrienden van haar ouders. “Het gebeurde op zijn kamer. Onze ouders waren beneden en hadden geen idee wat er zich boven afspeelde. Ik was nog zo jong. Ik wist niet wat de aanrakingen betekenden. Stefan was drie jaar ouder. Hij bedreigde me en zei dat ik er niets over mocht zeggen. Het was ons geheim.”
“Als beschermingsreactie trad ik buiten mezelf. Ik was fysiek aanwezig, maar in mijn hoofd was ik ergens anders.”
“Na die eerste keer betastte hij me steeds als ik met mijn ouders mee was. Tijdens verjaardagen, BBQ’s, op gezellige zaterdagavonden... Hij ging steeds verder. Hij misbruikte mij. Keer op keer. Hij deed me pijn, maar hij trok zich hier niets van aan als ik dit tegen hem zei. Als beschermingsreactie trad ik buiten mezelf. Ik was fysiek aanwezig, maar in mijn hoofd was ik ergens anders. Het was soms zelfs zo erg dat ik de volgende dag niet meer wist hoe ik thuis was gekomen.
Op mijn veertiende stopte het ineens. Stefan had een vriendin. Ik zei nog steeds niets over wat mij was overkomen. Ik was aan de ene kant bang voor zijn bedreigingen, maar aan de andere kant was ik in de afgelopen jaren ook aan mezelf gaan twijfelen. Waarom overkwam dit mij? Wat was mijn rol in dit geheel? Was het allemaal wel zo erg? Vond ik het ook niet fijn om aandacht te krijgen van iemand? In plaats van dat ik om hulp vroeg, ben ik alles gaan verdringen. Ik deed alsof er niets was gebeurd en ging door met mijn leven.”
Het hulpproces van Nathalie
“Totdat mijn mentor op school merkte dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik had depressieve klachten. Ze adviseerde mij met een psycholoog te gaan praten. Pas een jaar later vertelde ik mijn psycholoog wat er in mijn jeugd was gebeurd. Ik had alles zo verdrongen, dat ik écht niet meer wist wat Stefan mij had aangedaan. Toen het hoge woord eruit was, heb ik het mijn ouders verteld. Dat heb ik samen met mijn psycholoog gedaan omdat ik bang was voor hun reactie. Mijn ouders reageerden heel fijn. Ze waren vooral verdrietig en namen het zichzelf kwalijk dat ze het nooit hadden opgemerkt. Ook ben ik onderzocht door de gynaecoloog. Ik heb me tijdens het misbruik vaak zorgen gemaakt. Was ik zwanger? Heeft hij iets beschadigd? Het was fijn om van een professional te horen dat ik helemaal gezond was.
De gebeurtenissen beperken mij tot op de dag van vandaag. Ik heb nog nooit een relatie gehad, dat kan ik me eerlijk gezegd ook niet voorstellen. Mijn vertrouwen in mensen is beschadigd. Op dit moment ga ik een mindere periode door. Daarom heb ik op advies van mijn ggz-instelling, contact gezocht met Slachtofferhulp Nederland.
Ik heb via de telefoon mijn verhaal gedeeld en ik heb toegang gekregen tot de online community van Slachtofferhulp Nederland, zodat ik in contact kan komen met lotgenoten. Dat is heel prettig. Als mensen niet weten wie je bent, is de drempel om je verhaal te delen laag en online hoef je ook niet perse te wachten op de reactie van een ander. Ik denk er nu over om mij ook aan te sluiten bij een fysieke lotgenotengroep. Ik blijf zoeken naar de juiste hulp. En dat adviseer ik anderen ook. De stap om hulp te vragen is moeilijk, dus als je de kracht hebt gevonden om dat te doen, vind dan ook de kracht de hulp te vinden die bij jou past.
Ik ben blij dat mijn mentor destijds haar zorgen heeft geuit, want vanaf dat moment is het balletje gaan rollen. Ik ben nu zelf gymdocent en probeer bij mijn leerlingen ook alert te zijn op veranderend gedrag. Is een leerling heel stil terwijl hij of zij dat normaal niet is? Dan maak ik dat bespreekbaar. Ik had graag gewild dat ik eerder hulp had gevraagd, dan had mijn leven er nu misschien heel anders uitgezien.”
Disclaimer: Dit verhaal is waargebeurd. Om privacyredenen zijn de namen en foto’s niet van de werkelijke persoon.
Tips van een psycholoog, arts of de politie
Lees meer tips van professionals over wat jou kan helpen.
Meer informatie over schuld- en schaamtegevoelens
Heb jij net als Nathalie last van schuld- en schaamtegevoelens? Je bent niet de enige. Lees meer over dit onderwerp op de pagina schuld- en schaamtegevoelens.
