Sanne zat op de middelbare school en had twee tussenuren. Ze ging even naar huis. Haar klasgenoot Luuk woonde een stuk verder weg en nodigde zichzelf bij haar thuis uit. Daar dwong hij haar tot seks. Sanne werd steeds stiller en besloot een klasgenoot in vertrouwen te nemen.
“We hadden net een broodje gegeten en keken een serie. De tijd ging snel voorbij, we moesten alweer bijna terug naar school. Luuk zat naast me op de bank en begon mij plotseling te zoenen. Voordat ik het wist, maakte hij mijn broek los. Ik schrok hier zo van, dat ik niets kon uitbrengen. Ik wilde dit niet. Luuk was niet meer dan een goede klasgenoot van mij. Ik begon zachtjes te huilen. Luuk had er geen aandacht voor, hij dwong me juist verder te gaan. Toen hij zijn pik uit mij haalde, zag hij pas echt dat ik huilde.”
“Niemand wist dat ik geen vrijwillige seks had gehad. Ik wilde het uitschreeuwen, mezelf verdedigen, maar ik was te bang voor de reacties.”
“Veel tijd om met elkaar te praten was er niet. We moesten weer naar de les. We kleedden ons aan en fietsten in stilte terug naar school. Er ging van alles door mijn hoofd. ‘Waarom had ik niet gezegd dat ik het niet wilde? Had hij dit van tevoren gepland? Wat als de hele school erachter komt wat er is gebeurd? Straks denken ze dat ik een slet ben.’
Ik hoopte dat ik het naast me neer kon leggen en dat het nare gevoel zou overwaaien. Het tegenovergestelde gebeurde. Steeds meer mensen op school wisten dat ik geen maagd meer was. Er werd over Luuk en mij geroddeld. Niemand wist dat ik geen vrijwillige seks had gehad. Ik wilde het uitschreeuwen, mezelf verdedigen, maar ik was te bang voor de reacties. Eén klasgenootje vroeg hoe het met mij ging, omdat ik veel stiller was dan normaal. Ik nam haar in vertrouwen en vertelde het echte verhaal. Samen besloten we dat we de mentor in vertrouwen moesten nemen. Mijn mentor schrok enorm van wat er was gebeurd.”
Het hulpproces van Sanne
“Mijn mentor heeft vervolgens advies gevraagd aan het Centrum Seksueel Geweld. Ook was ze erbij toen ik tegen mijn ouders vertelde wat Luuk mij had aangedaan, ik durfde hen dit niet alleen te vertellen. Ik was bang dat ze boos werden. Voor mijn ouders vielen juist alle puzzelstukjes op z'n plek. Ze snapten eindelijk waarom ik de laatste tijd zo prikkelbaar was en mij terugtrok op mijn kamer. Samen met het Centrum Seksueel Geweld ben ik op zoek gegaan naar de juiste hulp. Voor mij hielp het bijvoorbeeld om mijn gedachtes op te schrijven in een boekje dat ik daarna weer kon wegleggen. Ook liet ik me onderzoeken door de huisarts, misschien had ik wel een soa. Dat was gelukkig niet zo.
Ik heb nu weer zin om naar school te gaan en leuke dingen te doen met vriendinnen. Ik blijf het wel moeilijk vinden dat ik geen maagd meer ben. Daar krijg ik nu hulp voor van een Praktijk Ondersteuner Huisarts GGZ. Ik kom er wel. Ik ben blij dat ik mijn klasgenoot en mentor in vertrouwen heb genomen. Ik had dit grote geheim nooit alleen kunnen verwerken."
Disclaimer: Dit verhaal is waargebeurd. Om privacyredenen zijn de namen en foto’s niet van de werkelijke persoon.
Tips van een psycholoog, arts of de politie
Lees meer tips van professionals over wat jou kan helpen.
Meer informatie over schuld- en schaamtegevoelens
Heb jij net als Sanne last van schuld- en schaamtegevoelens? Je bent niet de enige. Lees meer over dit onderwerp op de pagina schuld- en schaamtegevoelens.
